การแพทย์จีนมีประวัติอันยาวนาน นับแต่ยุคโบราณบรรพชนของจีนได้เรียนรู้ถึงการแพทย์จากการต่อสู้กับธรรมชาติเพื่อความอยู่รอด ในขบวนการค้นหาอาหารนั้น ก็ได้ค้นพบอาหารบางชนิดนั้นสามารถบรรเทาหรือแก้ไขอาการของโรคบางอย่างได้ นี่คือต้นกำเนิดของการค้นพบและนำมาใช้ของยาจีน ในยุคสมัยที่มนุษย์เริ่มรู้จักใช้ไฟเพื่อให้ความอบอุ่นนั้น ได้ค้นพบว่าจากการประคบโดยใช้ก้อนหินหรือดินทรายที่ร้อนซึ่งห่อหุ้มด้วยหนังสัตว์หรือเปลือกไม้ สามารถรักษาอาการของโรคบางอย่างได้ จากการกระทำซ้ำๆ และพัฒนาวิธีการเรื่อยๆจนกระทั่งเกิดวิธีการประคบด้วยความร้อน และการฝังเข็ม ในขบวนการประดิษฐิ์เครื่องมือหินของยุคหินนั้นได้ค้นพบว่าในการที่ได้ทิ่มแทงส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายนั้น กลับสามารถทำให้ความเจ็บปวดของอีกส่วนหนึ่งหายได้ จึงทำให้ค้นคิดวิธี “เปียนสือ” (ใช้หินกดจุด) และ “กู่เจิน” (การฝังเข็มโดยใช้เข็มที่ทำมาจากกระดูกสัตว์) โดยพื้นฐานของวิธีนี้พัฒนาไปเรื่อยๆ จนเป็น “เจินฉื่อ เหลียวฝ่า” (ฝังเข็มกดจุด) แล้วก่อเกิดเป็น “จิงลั่วเซวียะซัว” (ตำราเส้นลมปราณ)